Χαράτσι ΔΕΗ: Τέλος 01/2012 η Απόφαση του ΣτΕ

"Τρομερός είναι ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει. Βαρύ χρέος, που πληρώνεται με δημόσιες κατάρες." [Αισχύλος]


Η νομιμότητα του Ειδικού Τέλους Ακινήτων έχει ήδη κριθεί οριστικά και αμετάκλητα στην συνείδηση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Απομένει να δούμε αν και οι δικαστικοί που μετέχουν στο Συμβούλιο της (πρώην) Επικρατείας ανήκουν ή όχι σ' αυτή την πλειοψηφία. Υποθέτω ότι δεν θα έβλαπτε καθόλου η γνωστοποίηση των απόψεών σας απ' ευθείας στο Στ(π)Ε. Το τηλέφωνο του γραφείου του κ. Προέδρου, Παναγιώτη Πικραμμένου, είναι 210 2132 102-099. Τα τηλέφωνα των υπολοίπων μελών του Στ(π)Ε είναι δημοσιευμένα εδώ.

Έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων 

Στην Ελλάδα, ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων είναι διάχυτος, κατασταλτικός και παρεμπίπτων. Το Σύνταγμα, στο άρθρο 93 παρ. 4, ορίζει: "Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα". Ο κάθε δικαστής μπορεί δηλαδή να αρνηθεί να εφαρμόσει νόμο που αντίκειται στο Σύνταγμα. Αντίστοιχα, η απόφασή του αυτή δεν επηρεάζει το τυπικό κύρος του νόμου, ισχύει μόνο για την συγκεκριμένη υπόθεση.

Η μόνη περίπτωση κύριου και συγκεντρωτικού ελέγχου στην Ελλάδα είναι όταν συγκαλείται το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Το ΑΕΔ συγκαλείται, όταν δύο από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας (Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας, Ελεγκτικό Συνέδριο) εκδώσουν αντίθετες αποφάσεις σχετικά με τη συνταγματικότητα ενός νόμου. Στην περίπτωση αυτήν, το ΑΕΔ αποφαίνεται οριστικά για τη συνταγματικότητα του νόμου όχι στο πλαίσιο των επιδίκων διαφορών (δεν αποφαίνεται δηλαδή για τις υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον των διαφωνούντων δικαστηρίων), αλλά ως κύριο αντικείμενο της ενώπιόν του δίκης και η απόφασή του, αν θεωρήσει τον νόμο αντισυνταγματικό, έχει ως συνέπεια την εξαφάνιση του νόμου από την έννομη τάξη.

Για πρώτη φορά προβλέφθηκε η δυνατότητα (και υποχρέωση) των δικαστηρίων να μην εφαρμόζουν αντισυνταγματικούς νόμους στο Σύνταγμα του 1927. Ήδη όμως από τον 19ο αιώνα η θεωρία είχε υποστηρίξει τη δυνατότητα των δικαστηρίων να προβαίνουν σε τέτοιον έλεγχο, ενώ ο Άρειος Πάγος προέβη για πρώτη φορά με την 23/1897 απόφασή του σε μη εφαρμογή νόμου ως αντισυνταγματικού.

Ο έλεγχος των νόμων περιορίζεται στον έλεγχο του περιεχομένου τους. Τα δικαστήρια δεν έχουν εξουσία να ελέγξουν την τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος κατά την ψήφιση του νόμου (απαρτία βουλευτών κλπ.). Αυτά θεωρούνται από τα δικαστήρια interna corporis (εσωτερικά ζητήματα) της Βουλής, τα οποία τα ελέγχει η ίδια και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την έκδοση των νόμων. [wikipedia]

Ακολουθεί κείμενο της Όλγας Γεριτσίδου [http://www.humansupport.gr/gr_news_more.php?nid=239]. Για όσους το θυμούνται, η Όλγα, μαζί με την κόρη της Τάνυα, έχει προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου (Human Rights Council), 11/10/2011, κατηγορώντας τον ΓΑΠ και την κυβέρνησή του για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. [http://greeksynthesis.blogspot.com/2011/10/blog-post_15.html]

ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΟ ΣτΕ

Στις 2 Δεκεμβρίου 2011, που εκδικαζόταν στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης του νόμου για το χαράτσι της ΔΕΗ, παρευρεθήκαμε εγώ και η κόρη μου, μαζί με πολλούς άλλους συνΈλληνες, κυρίως για να ακούσουμε τις αιτιάσεις του Δημοσίου, αφού οι πολύ βάσιμες και ουσιαστικά ακατάρριπτες θέσεις των προσφευγόντων ήταν ήδη γνωστές. Και ο λόγος που είχε ενδιαφέρον η τοποθέτηση και αιτίαση του Δημοσίου ήταν διότι στην προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ήταν μαθηματικά σίγουρο ότι θα έλεγαν και πραγματικές βλέψεις και στόχους της δοσιλογικής διορισμένης κυβέρνησης, την οποία ανερυθρίαστα είχαν το θράσος να έρθουν να εκπροσωπήσουν οι δικηγόροι αυτοί. Δικηγόροι που σημειωτέον πληρώνουμε εμείς αδρότατα για να δίνουν κάλυψη στους κατά συρροή έσχατους προδότες, δηλωσίες, δοσιλόγους και εγκληματίες δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου που καπηλεύονται τους Θεσμούς μας και ασελγούν στην Δημοκρατία μας.

Και βεβαίως τα ‘μαργαριτάρια’ βγήκαν, γιατί κανένας εγκληματίας δεν μπορεί να αποκρύψει  τον λόγο και απώτερο σκοπό πίσω από το έγκλημα του όταν στριμωχθεί στην γωνία. Και σε αυτή την περίπτωση ομολογουμένως, τόσο οι εκπρόσωποι των δικηγορικών συλλόγων (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Καλαμάτας), όσο και των δήμων και συνδικαλιστικών φορέων και συλλόγων καθώς και ιδιωτών, έκαναν εξαιρετική δουλειά, παρ’ όλο που στην μέχρι τώρα πείρα μου σχετικά με άλλα ζωτικότατα θέματα που αφορούν τον Ελληνικό Λαό είχα διαπιστώσει το αντίθετο.

Η εξαιρετική αυτή επίδοση των δικηγόρων κατά του χαρατσιού (μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Π. Παυλόπουλος, ο οποίος μάλιστα αγόρευσε) καταδεικνύει δύο πράγματα εξ ίσου αναντίρρητα και σαφή : αφ’ ενός, ότι επί του θέματος του χαρατσιού της ΔΕΗ παίζεται το bras de fer ανάμεσα στον Ελληνικό Λαό και τους απανταχού δοσιλόγους  και αφ’ ετέρου ότι, επειδή ο Ελληνικός Λαός ήδη έχει επιδείξει μία τεράστια δύναμη, η οποία φαίνεται εξαιρετικά πιθανό να εκφραστεί, ο κάθε ένας που θέλει να αποσοβήσει το στίγμα του λαμόγιου / προδότη, να χριστεί αντιστασιακός και / ή σύμμαχος του Ελληνικού Λαού ώστε να έχει ζωή και μέλλον στην νέα εποχή (που ΔΕΝ θα είναι η Νέα Τάξη ), έχει σπεύσει να δηλώσει ενεργά (είτε επιφανειακά είτε όχι) αντίθεση στο χαράτσι αυτό. Αυτό το βλέπουμε τόσο στο θέμα της επικοινωνιακής πολιτικής του αρχηγού της ΓΕΝΟΠ  Φωτόπουλου (ο οποίος παρευρισκόταν στην δίκη αλλά δεν παρέστη, έκανε όμως την παρουσία του γνωστή και αισθητή), όσο και στην επιλογή του Π. Παυλόπουλου (ο οποίος είναι και πολιτικός και κατ’ ουσίαν κυβερνητικός και πρωτεργάτης της τωρινής κατάστασης ως μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή και της  στήριξης της τωρινής  διορισμένης και μη εκλεγμένης πραξικοπηματικής κυβέρνησης Παπαδήμου μέσω του κόμματος του και του αρχηγού του / ψήφου του) που αντικειμενικά ήταν υψηλής ποιότητος για τα δεδομένα των Ελληνικών δικαστηρίων.

Δεν θα υπεισέλθω παραπάνω στις αγορεύσεις των προσφευγόντων, διότι το περιεχόμενο αυτών εύκολα ανευρίσκεται με μία απλή ανάγνωση των προσφυγών τους. Εκεί που πρόκειται να εστιάσω είναι στο τί ειπώθηκε από την πλευρά του Δημοσίου, στην προσπάθεια των τριών δικηγόρων που δεν ντράπηκαν να το εκπροσωπήσουν σε αυτή την περίπτωση (διότι δεν εκπροσωπούν πραγματικά το Δημόσιο αλλά τα συμφέροντα αυτών που υπηρετούν οι διορισμένοι δηλωσίες – δοσίλογοι προδότες). Σε τρεις αγορεύσεις, που όχι μόνο δεν είχαν συνοχή αλλά ήταν και πλήρεις αβασίμων, εώλων  και αίολων ισχυρισμών και αιτιάσεων, στον παρατηρητή που δεν θα κουραζόταν από την μακρηγορία τους και την ασυναρτησία τους, η επιχειρηματολογία τους είχε ως εξής :

1. κάθε νόμος, αφού είναι νόμος πρέπει να ακολουθείται
2. όλοι έχουν ήδη πληρώσει το χαράτσι, άρα δεν τίθεται λόγος ακύρωσης του (!)
3. εάν ακυρωθεί το χαράτσι, θα μπεί άλλο σκληρότερο μέτρο
4. το χαράτσι είναι η επιβεβαίωση της αξίας της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων Πολιτών (!)
5. το χαράτσι είναι ανταποδοτικό διότι επιτρέπει στους Έλληνες Πολίτες να κρατήσουν την ιδιωτική τους περιουσία, ώστε αυτή να μην δημευθεί υπέρ των δανειστών.

Τα επιχειρήματα τους περί χαρακτηρισμού του χαρατσιού ως τέλος και όχι φόρο, κλπ. είναι ήσσονος σημασίας και δεν υπεισέρχομαι, διότι ούτως ή άλλως ήταν και αστεία, αφού ισχυρίστηκαν ότι και φόρος να χαρακτηρίζεται, έχουν δικαίωμα να τον επιβάλλουν όπως θέλουν.

Από τα επιχειρήματα όμως που έβαλα σε λίστα προκύπτει το εξής, κάτι που άμεσα το κατάλαβε και ο πρόεδρος του ΣτΕ, όπως θα παραθέσω παρά κάτω : ότι το χαράτσι είναι ουσιαστικά το ενοίκιο που μας επιβάλλουν να πληρώσουμε για να μην  κατασχεθούν οι περιουσίες μας (δηλ. οι ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων Πολιτών) υπέρ των δανειστών, του Μνημονίου, των κατοχικών δυνάμεων. Δηλαδή, ότι η … ‘ανταπόδοση’ του χαρατσιού έγκειται στο ότι θα έχεις και θα έχω το δικαίωμα να κρατήσεις και να κρατήσω όχι μόνο το σπίτι σου και σπίτι μου, αλλά και το δικαίωμα να μένεις καν σε σπίτι (αφού το πληρώνουν και οι ενοικιαστές / χρήστες), να στεγάζεις την όποια επιχείρηση σου, εάν το πληρώσεις, για ένα βεβαίως χρόνο, εκτός εάν εντός του χρόνου χρειαστούν να σού ζητήσουν και άλλα χρήματα, οπότε θα σε ξαναχαρατσώσουν πρίν να μπεί ο νέος χρόνος.

Ο πρόεδρος του ΣτΕ, που το ‘έπιασε’ αυτό, ρώτησε τότε τον δικηγόρο του Δημοσίου: «Εγγυάται  το Δημόσιο ότι με την πληρωμή του χαρατσιού για το 2011 και 2012 μόνο, όπως ισχυρίζεσθε, θα εξασφαλίσει και τις αξίες και την ακεραιότητα / αποφυγή κινδύνου για τις ιδιωτικές περιουσίες και θα αποφύγετε την χρεοκοπία, για την αποφυγή της οποίας ισχυρίζεσθε ότι επιβάλλατε το χαράτσι;».

Στην ερώτηση αυτή ο δικηγόρος του Δημοσίου απάντησε «Όχι βέβαια, απλώς έτσι πρέπει να γίνει γιατί αυτός είναι ο νόμος» και μετά ψέλλισε και κάτι περί μεγάλης προσπάθειας της ‘κυβέρνησης’ να αποφύγει χρεοκοπίες, κλπ.

Άρα, είναι εμφανές ότι αποδοχή πληρωμής του χαρατσιού είναι επίσης αποδοχή ότι ουσιαστικά οι περιουσίες μας και το Δικαίωμα μας σε στέγη δεν μας ανήκουν και ανά πάσα στιγμή δεχόμαστε να μας κατασχεθεί η περιουσία μας υπέρ των δανειστών προς αποφυγή ‘χρεοκοπίας’.

ΣΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΟΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ Ή ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ / ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΔΕΗ, ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ΑΠΕΜΠΟΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΕΓΗΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ.

Από τις εξαιρέσεις του νόμου αυτού φαίνεται και ποιος πλήττεται και ποιος θα κρατήσει τα δικαιώματα του αυτά : όσοι έχουν στην κατοχή τους διατηρητέα (τύπου Τσοχατζόπουλου, κλπ.), εκκλησίες, ΜΚΟ και ιδρύματα αλλά και βιομήχανοι, κλπ. Δηλαδή, δικαίωμα στην περιουσία και τη στέγη / εργασία έχει είτε ο 80% και πάνω ανάπηρος (δηλαδή άνθρωπος που δεν τους απειλεί), είτε όποιος ανήκει στους κύκλους τους. Διότι, σημειωτέον, εγκύκλιοι / απαλλαγές κατά περίπτωση δεν άρουν τον χαρακτηρισμό ενός ανέργου ή απόρου ως υπόχρεου του νόμου (και άρα στερούμενου το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, εάν αιτηθεί απαλλαγή, εμμέσως όμως αναγνωρίζοντας την εγκυρότητα του νόμου), απλώς τον εξαιρεί από την καταβολή των χρημάτων, όχι την χρεωστική σχέση.

Συνεπώς, είναι σαφές ότι είναι μέγα λάθος η πληρωμή του χαρατσιού ούτως ή άλλως, πόσω μάλλον εν αναμονή εκδόσεως  της αποφάσεως από το ΣτΕ επ’ αυτού, κάτι που δεν θα γίνει νωρίτερα από το τέλος Ιανουαρίου.

Γιατί τόσος χρόνος μέχρι την έκδοση αποφάσεως όταν πρόκειται για θέμα τέτοιας μείζονος σημασίας σε κάθε επίπεδο;

Η απάντηση είναι απλή: διότι, κατ’ αρχάς, θα προσπαθήσουν να φοβίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες να τους δώσουν ζεστό χρήμα, το οποίο βέβαια δεν θα επιστρέψουν ποτέ, ακόμα και στην περίπτωση έκδοσης ακυρωτικής αποφάσεως, καθώς θα το ‘συμψηφίσουν’ με χίλια μύρια άλλα ‘έκτακτα’ της εφορίας και, κατά δεύτερον, το ίδιο το ΣτΕ θέλει να δει πόσο το ‘παίρνει’ να εκδώσει φιλοκυβερνητική απόφαση. Γι' αυτό εξ άλλου δεν έχει εκδοθεί επισήμως και η απόφαση επί του Μνημονίου, έστω και αυτή που δοκιμαστικά διέρρευσαν στα ΜΜΕ.

Στο χέρι μας λοιπόν είναι να μην επιτρέψουμε στο ΣτΕ να βγάλει έστω και στο παραμικρό φιλοκυβερνητική απόφαση και επίσης να δείξουμε στους διορισμένους δηλωσίες – δοσίλογους ότι δεν έχουν καμμία εξουσία που να αναγνωρίζεται από τον Ελληνικό Λαό :

1. Δεν πληρώνουμε το χαράτσι, μόνο το ρεύμα.
2. Δηλώνουμε επισήμως ένσταση και μη αναγνώριση του νόμου, τόσο στην ΔΕΗ όσο και στην ΔΟΥ (είτε άμεσα τώρα, είτε σε περίπτωση που η ΔΟΥ μας στείλει πρόσκληση πληρωμής).
3. Ασφαλίζουμε τα ερμάρια όπου βρίσκονται οι ‘χελώνες’ της ΔΕΗ, όσον αφορά την προσβασιμότητα συνεργείων σε αυτές.
4. Οργανωνόμαστε στις γειτονιές μας επί του θέματος, ώστε να μην υπάρχει εύκολη δυνατότητα ύπαρξης συνεργείων διακοπής στην περιοχή μας, αλλά και να υπάρχει δυνατότητα άμεσης επανασύνδεσης του ρεύματος στα σπίτια και τις επιχειρήσεις μας. με ομάδες συμπολιτών μας που γνωρίζουν ασφαλώς πώς να το κάνουν
5. επικαλούμαστε επισήμως το άρθρο 120Σ για τις πράξεις μας και την  απαξίωση της διορισμένης ‘κυβερνήσεως’, τόσο με ετικέτα επί της χελώνας και την ένδειξη «ρεύμα πληρωμένο, απαγορεύεται η διακοπή», αλλά και με κάποια γενικότερη ένδειξη του 120Σ στο σπίτι μας, όπως π.χ. κάτω από την Σημαία μας, εάν την έχουμε μονίμως στον      ιστό.

Με τις ενδείξεις αυτές κατοχυρώνουμε την Συνταγματικότητα μας και είμαστε και καθ’ όλα νόμιμοι βάσει και διεθνούς και κοινοτικού και εγχωρίου Δικαίου.