Με την Ευκαιρία της Ορκομωσίας της Νέας Βουλής...

[95] Ἐπιχάρης δ' οὑτοσί, ὁ πάντων πονηρότατος καὶ βουλόμενος εἶναι τοιοῦτος, ὁ μνησικακῶν αὐτὸς αὑτῷ,--οὗτος γὰρ ἐβούλευεν ἐπὶ τῶν τριάκοντα: ὁ δὲ νόμος τί κελεύει, ὃς ἐν τῇ στήλῃ ἔμπροσθέν ἐστι τοῦ βουλευτηρίου; “ὃς ἂν ἄρξῃ ἐν τῇ πόλει τῆς δημοκρατίας καταλυθείσης, νηποινεὶ τεθνάναι, καὶ τὸν ἀποκτείναντα ὅσιον εἶναι καὶ τὰ χρήματα ἔχειν τοῦ ἀποθανόντος.” ἄλλο τι οὖν, ὦ Ἐπίχαρες, ἢ νῦν ὁ ἀποκτείνας σε καθαρὸς τὰς χεῖρας ἔσται, κατά γε τὸν Σόλωνος νόμον;


Και είναι μετά ο Επιχάρης από 'δώ, ο πιο πονηρός απ' όλους και υπερήφανος γι' αυτό, ένας άνδρας που κάνει ό,τι μπορεί για να μην ξεχαστεί το παρελθόν του - γιατί αυτός υπηρέτησε στο συμβούλιο των τριάκοντα (τυράννων). Και ο νόμος τί ορίζει, αυτός που είναι γραμμένος στη στήλη μπροστά στο βουλευτήριο; "Όποιος αναλάβει δημόσιο αξίωμα στην πόλη με την δημοκρατία καταλελυμένη να θανατωθεί με ασυλία και ο εκτελεστής του να καθαγιασθεί και να πάρει την περιουσία τού αποθανόντος." Ξεκάθαρα, Επιχάρη, σύμφωνα με τον νόμο του Σόλωνα, αυτός που θα σε σκότωνε τώρα θα είχε τα χέρια του καθαρά.

[96] καί μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον τὸν ἐκ τῆς στήλης. Νόμος--ἔδοξε τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ. Αἰαντὶς ἐπρυτάνευε, Κλειγένης ἐγραμμάτευε, Βοηθὸς ἐπεστάτει. τάδε Δημόφαντος συνέγραψεν. ἄρχει χρόνος τοῦδε τοῦ ψηφίσματος ἡ βουλὴ οἱ πεντακόσιοι λαχόντες τῷ κυάμῳ, οἷς Κλειγένης πρῶτος ἐγραμμάτευεν. ἐάν τις δημοκρατίαν καταλύῃ τὴν Ἀθήνησιν, ἢ ἀρχήν τινα ἄρχῃ καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας, πολέμιος ἔστω Ἀθηναίων καὶ νηποινεὶ τεθνάτω, καὶ τὰ χρήματα αὐτοῦ δημόσια ἔστω, καὶ τῆς θεοῦ τὸ ἐπιδέκατον:

Και μού διάβασαν τον νόμο που ήταν γραμμένος στην στήλη. Νόμος: Η βουλή και ο λαός αποφάσισαν. Η Αιαντίδα φυλή πρυτάνευε, ο Κλειγένης ήταν γραμματέας, ο Βοηθός επιστατούσε (τής Εκκλησίας του Δήμου). Ο Δημόφαντος συνέταξε (και υπέβαλε) την κάτωθι πρόταση. Ο χρόνος ισχύος αυτού του ψηφίσματος είναι η πρώτη συνεδρίαση της βουλής των πεντακοσίων, που επιλέχθηκε με κλήρο, στην οποία ο Κλειγένης λειτούργησε πρώτος ως γραμματέας. Αν κάποιος καταλύσει την Αθηναϊκή δημοκρατία ή αναλάβει δημόσιο αξίωμα με την δημοκρατία καταλελυμένη, εχθρός να είναι των Αθηναίων και ατιμώρητα να θανατώνεται και η περιουσία του να δημεύεται και το ένα δέκατό της ν' αποδίδεται στη θεά.

[97] ὁ δὲ ἀποκτείνας τὸν ταῦτα ποιήσαντα καὶ ὁ συμβουλεύσας ὅσιος ἔστω καὶ εὐαγής. ὀμόσαι δ' Ἀθηναίους ἅπαντας καθ' ἱερῶν τελείων, κατὰ φυλὰς καὶ κατὰ δήμους, ἀποκτενεῖν τὸν ταῦτα ποιήσαντα. ὁ δὲ ὅρκος ἔστω ὅδε: “κτενῶ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ καὶ ψήφῳ καὶ τῇ ἐμαυτοῦ χειρί, ἂν δυνατὸς ὦ, ὃς ἂν καταλύσῃ τὴν δημοκρατίαν τὴν Ἀθήνησι, καὶ ἐάν τις ἄρξῃ τιν' ἀρχὴν καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας τὸ λοιπόν, καὶ ἐάν τις τυραννεῖν ἐπαναστῇ ἢ τὸν τύραννον συγκαταστήσῃ: καὶ ἐάν τις ἄλλος ἀποκτείνῃ, ὅσιον αὐτὸν νομιῶ εἶναι καὶ πρὸς θεῶν καὶ δαιμόνων, ὡς πολέμιον κτείναντα τὸν Ἀθηναίων, καὶ τὰ κτήματα τοῦ ἀποθανόντος πάντα ἀποδόμενος ἀποδώσω τὰ ἡμίσεα τῷ ἀποκτείναντι, καὶ οὐκ ἀποστερήσω οὐδέν.

Και αυτός που θα θανατώσει εκείνον που έπραξε τα παραπάνω, και αυτός που θα τόν συμβουλεύσει, καθαγιασμένος να είναι και ευαγής. Και να ορκιστούν οι Αθηναίοι πάνω σε αψεγάδιαστη θυσία, κατά φυλές και κατά δήμους, πως θα εκτελέσουν αυτόν που θα κάνει τέτοια πράξη. Και ο όρκος τους ας είναι ο εξής: "Θα θανατώσω και με λόγια και με έργα και με την ψήφο μου και με το χέρι μου, αν δύναμαι, όποιον καταλύσει την δημοκρατία των Αθηναίων και όποιον εφεξής αναλάβει δημόσιο αξίωμα μετά την κατάλυσή της και όποιον επιχειρήσει να γίνει τύραννος ή να συνδράμει στην επιβολή τυράννου. Και αν κάποιος άλλος θανατώσει ένα τέτοιον άνθρωπο, θα τόν θεωρώ καθαγιασμένο ενώπιον θεών και δαιμόνων, καθώς θα έχει σκοτώσει εχθρό των Αθηναίων. Και πουλώντας την περιουσία τού θανατωμένου, θ' αποδώσω στον εκτελεστή του τα μισά και τίποτα δεν θα τού στερήσω.

[98] ἐὰν δέ τις κτείνων τινὰ τούτων ἀποθάνῃ ἢ ἐπιχειρῶν, εὖ ποιήσω αὐτόν τε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐκείνου καθάπερ Ἁρμόδιόν τε καὶ Ἀριστογείτονα καὶ τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν. ὁπόσοι δὲ ὅρκοι ὀμώμονται Ἀθήνησιν ἢ ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἢ ἄλλοθί που ἐναντίοι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, λύω καὶ ἀφίημι.” ταῦτα δὲ ὀμοσάντων Ἀθηναῖοι πάντες καθ' ἱερῶν τελείων, τὸν νόμιμον ὅρκον, πρὸ Διονυσίων: καὶ ἐπεύχεσθαι εὐορκοῦντι μὲν εἶναι πολλὰ καὶ ἀγαθά, ἐπιορκοῦντι δ' ἐξώλη αὐτὸν εἶναι καὶ γένος.


Και αν κανείς χάσει την ζωή του θανατώνοντας ένα τέτοιον άνθρωπο ή επιχειρώντας να τόν θανατώσει, θα τόν ευεργετήσω, αυτόν και τα παιδιά του, όπως τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα και τους απογόνους τους. Και όλους τους όρκους που δόθηκαν στην Αθήνα ή σε στρατόπεδα ή αλλού, που εναντιώνονται στον δήμο των Αθηναίων, τούς κηρύσσω άκυρους και τούς καταργώ." Και αυτά να ορκιστούν άπαντες οι Αθηναίοι πάνω σε μια αψεγάδιαστη θυσία, όπως ο νόμος ορίζει, πριν από τα Διονύσια. Και να εύχονται εκείνος που τηρεί τον όρκο αυτό να είναι ευλογημένος με πολλά αγαθά, αλλ' αυτός που που τον καταπατά καταραμένος να είναι, όπως και οι απόγονοί του.

[99] πότερον, ὦ συκοφάντα καὶ ἐπίτριπτον κίναδος, κύριος ὁ νόμος ὅδε ἐστὶν ἢ οὐ κύριος; διὰ τοῦτο δ' οἶμαι γεγένηται ἄκυρος, ὅτι τοῖς νόμοις δεῖ χρῆσθαι ἀπ' Εὐκλείδου ἄρχοντος. καὶ σὺ ζῇς καὶ περιέρχῃ τὴν πόλιν ταύτην, οὐκ ἄξιος ὤν: ὃς ἐν δημοκρατίᾳ μὲν συκοφαντῶν ἔζης, ἐν ὀλιγαρχίᾳ δέ, ὡς μὴ ἀναγκασθείης τὰ χρήματα ἀποδοῦναι ὅσα συκοφαντῶν ἔλαβες, ἐδούλευες τοῖς τριάκοντα. 

Ποιο απ' τα δύο ισχύει, συκοφάντη και πονηρή αλεπού, ότι κρατεί τούτος ο νόμος ή ότι δεν κρατεί; Και ως προς τούτο, θεωρώ ότι δεν κρατεί (ο νόμος), ότι πρέπει να συμβουλευτούμε τους νόμους που ισχύουν μετά την εποχή που άρχοντας ήταν ο Ευκλείδης. Και 'σύ επιβιώνεις και περιδιαβαίνεις σε τούτη την πόλη, ανάξιος όντας: όσο υπήρχε δημοκρατία ζούσες συκοφαντώντας, κατά την διάρκεια δε της ολιγαρχίας, μια και δεν υποχρεώθηκες να επιστρέψεις τα χρήματα που έβγαλες συκοφαντώντας, υπηρετούσες τους τριάκοντα (τυράννους)...

[http://el.wikisource.org/wiki/Περί των μυστηρίων, Λόγοι Ανδοκίδου]


Υ.Γ.: Ε, αν μού ξέφυγε και τίποτα στη μετάφραση, συμπαθάτε με! Τα (αρχαία) Ελληνικά μου έχουν κάπως σκουριάσει από το 1975.


Τώρα, σε σύγκριση με την προνοητικότητα και εμμονή των Αθηναίων όσον αφορούσε την προστασία του πολιτεύματός τους, το παρακάτω μού φαίνεται άκρως ξενέρωτο και διάτρητο (άσε που προβλέπει και παραγραφή του εγλήματος)!

Σύνταγμα της Ελλάδας

Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος (!!!)

Άρθρο 120

1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε' Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. (δηλ. μόνο με βία μπορεί να καταλυθεί το Σύνταγμα;)