Η δική μας, αληθινή Ελλάδα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24-01-2012

Του Ν. Σ. Χριστοδουλάκη*

Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ' εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.

Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.

Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.

Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση».

Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…

Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.

Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:

«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ' αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.

«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».

Και συνεχίσαμε το μάθημα.

Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.

Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.

* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Ζωή Εδώ Τελειώνει, Σβήνει το Καντήλι μου!

Στο διάγγελμα του για την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ/ΕΕ [youtube] ο Γ. Παπανδρέου αναφέρει: "...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι...". Apropos, αναγνώστης της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ σχολίασε επί του διαγγέλματος: "Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει τον Γ. Παπανδρέου ότι και ο Οδυσσέας ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη, αλλά τού πήρε 10 χρόνια για να φτάσει - ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ - οι άλλοι πέθαναν στην διαδρομή."

Τί στο διάβολο θέλει ο Οδυσσέας-ΓΑΠ από το πλήρωμά του; Πρόσβαση στην "Πηνελόπη", θέση Γ.Γ. στον Ο.Η.Ε, μια βίλλα δίπλα στον Bill Gates, ένα γιωτ σαν τού John Pierpont Morgan; Μια πιθανή εξήγηση βρίσκεται στο blog ΠΑΣΟΚ ή ΤΕΦΡΑ (ναι, υπάρχει και τέτοιο)! [pasokhtefra]

Και τώρα, για να σοβαρευτούμε λίγο, δείτε το παρακάτω - αναρτήθηκε από ΚΡΗΤΗ TV στο Youtube, 15/10/2011: "H ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου..." [Σ. Διονυσίου].

"Μa 2 ώρες και 13 λεπτά; Αποκλείεται, δεν έχω χρόνο", θα μού πείτε! Ε, τότε είστε άξιοι της τύχης σας κι' ετοιμαστήτε σύντομα να μαζεύετε τα πτώματα των παιδιών σας από τους δρόμους με κάρρα, όπως στην Κατοχή! [Κυρία, κυρία, πεινάω!]

Default στους Προνομιούχους Ζητούν οι "FT"

Αναδημοσίευση από euro2day.gr (υπογραμμίσεις δικές μου):


Δημοσιεύθηκε: 13:33 - 21/09/11

Είναι ώρα για την τελική αναμέτρηση στην Ελλάδα ανάμεσα στους προνομιούχους του Δημοσίου και στους υπολοίπους, υποστηρίζουν οι "F.T." στο σημερινό τους editorial. Ζητούν ουσιαστικά να γίνει "εσωτερική στάση πληρωμών" και καλούν τους Έλληνες να τα βάλουν με τους πολιτικούς, που ακόμα και σήμερα δεν τολμούν να αναμετρηθούν με τους προνομιούχους.


Μέχρι τώρα, η Αθήνα και οι εταίροι της στην ευρωζώνη έμοιαζαν με τους επιβάτες που τσακώνονται ενώ το πλοίο βυθίζεται. Μια συνεργασία την οποία δεν ήθελε κανένας συνεχίστηκε λόγω του φόβου ότι η Ελλάδα θα ξεμείνει από κεφάλαια, συμπαρασύροντας και την Ευρώπη. Παρουσιάστηκε, όμως, μία ευκαιρία να αποσυνδέσουμε τα δεινά της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Πρέπει να την αρπάξουμε.

Εάν δεν εκταμιευτεί η επόμενη δόση από το δάνειο της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τότε τα κεφάλαια της Αθήνας θα εξαντληθούν στις αρχές Οκτωβρίου. Μέχρι τον Δεκέμβριο, όμως, δεν υπάρχουν λήξεις ελληνικών κρατικών ομολόγων. Παράλληλα, οι εγχώριες τράπεζες αναμφίβολα θα μπορέσουν να μετακυλίσουν τις μικρές πληρωμές των βραχυπρόθεσμων εντόκων γραμματίων που λήγουν τους επόμενους μήνες. Κατά συνέπεια, το θύμα από τα άδεια ταμεία του ελληνικού κράτους δεν θα είναι η αγορά ομολόγων, αλλά ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας και όσοι λαμβάνουν επιδόματα. Και γι' αυτούς ο μόνος υπόλογος είναι η κυβέρνησή τους.


Η τρόικα μπορεί αξιόπιστα να απειλήσει με αναβολή της εκταμίευσης της επόμενης δόσης για τρεις μήνες. Και αυτό θα πρέπει να κάνει εάν η Αθήνα δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Θα είναι πραγματικά τραγικό εάν το ελληνικό δημόσιο σταματήσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Θα είναι, όμως, μία τραγωδία που έχει γραφτεί από τους ίδιους τους Έλληνες. Δεν είναι χρέος των υπολοίπων να την αποτρέψουν. Κι αυτό όχι μόνο γιατί δεν είναι επικίνδυνο για την Ευρώπη -η ένδεια της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα δεν θα προκαλέσει χρηματοοικονομική αναταραχή- αλλά κυρίως επειδή έτσι θα αναγκάσουν τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας να αντιμετωπίσει την αλήθεια.Η αλήθεια απέχει πολύ από το "είμαστε όλοι μαζί σε αυτό". Οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε αυτούς που ευνοήθηκαν από τη δυσλειτουργία του κράτους -τα καλά προστατευμένα και καλά αμειβόμενα κλειστά επαγγέλματα, τους δημοσίους υπαλλήλους, κλάδους που ελέγχονται από καταχρηστικά συνδικάτα- και στην πλειονότητα εκείνων που δεν συμμετέχουν σε αυτό το σύστημα, οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτούν αυτά τα προνόμια και τώρα σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της αργοπορημένης λιτότητας.

Τα δεινά της Ελλάδας δεν είναι εξωγενή, αλλά είναι σύμφυτα με το πολιτικό της σύστημα.

Η Αθήνα δεσμεύτηκε στους πιστωτές της ότι θα αντιμετωπίσει αυτές τις ομάδες συμφερόντων. Θα δημιουργούσε μεγάλα οικονομικά πλεονεκτήματα ξεκλειδώνοντας ορισμένες πηγές ανάπτυξης και με πιο αποδοτικές και λιγότερες δημόσιες δαπάνες. Η κυβέρνηση, όμως, δίστασε να αποδεσμεύσει την οικονομία από τον έλεγχο των λίγων προνομιούχων. Αντιθέτως, κατέγραψε ανεπαρκή δράση ως προς τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος.

Όπαα - να ψοφήσουν οι δανειστές μας!

Η λαϊκή αγανάκτηση πρέπει να στραφεί στη σωστή κατεύθυνση. Σε εκείνους που εκμεταλλεύονται ένα χρεοκοπημένο σύστημα. Αυτή θα ήταν η πολιτικά έξυπνη κίνηση.

Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μόνο από έναν ηγέτη που αναγνωρίζει αυτήν τη μάχη και παίρνει τη θέση όσων δεν βρίσκονται εντός συστήματος. Εάν το ελληνικό κράτος δεν μπορέσει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, τότε η Ελλάδα ίσως να εξωθηθεί σε αυτήν την τελική αναμέτρηση. Όταν οι πολιτικοί δεν έχουν το κουράγιο, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους παρακινήσουμε.

ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

Κομματικοποιήστε την Αγανάκτηση (μια πρόταση)!

Μια και, κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, η ατμόσφαιρα μυρίζει εκλογές, αν όχι αίμα, παραθέτω μια ενδεικτική δημοσκόπηση του εκλογικού σώματος (πηγή: 3comma14.gr - ένα εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέρον site).

Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας, για να διατυπώσω ευθαρσώς ορισμένες προσωπικές απόψεις επί του θέματος:
   1. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα ψυχορραγεί, όσο και αν εξακολουθεί να κλωτσά σαν πεισμωμένο μουλάρι.
   2. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την επιβίωση και διαιώνισή του (ποσώς ενδιαφέρεται για την επιβίωση της Ελλάδας).
   3. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα έχει στην αποκλειστική διάθεσή του το ακαταμάχητο (έτσι νομίζει) υπερόπλο των εκλογών, το οποίο θα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν και όταν αυτό επιλέξει, προκειμένου να επιβιώσει.

Η (καταφανής) πλειοψηφία του πολιτικού σώματος μπορεί να χτυπιέται "αγανακτισμένη" όσο θέλει στις πλατείες, ζητώντας Άμεση Δημοκρατία. Όταν το πολιτικό σώμα κληθεί (όχι αποφασίσει!) να επιλέξει μέσω ψηφοδόχου, θα έχει δύο και μόνον δύο επιλογές: την συμμετοχή στην διαδικασία ή την αποχή από αυτήν. Έτσι όπως είναι στημένο το εκλογικό παιχνίδι μέχρι τώρα, ασχέτως επιλογής, το αποτέλεσμα θα είναι το προσχεδιασμένο: η επιβίωση και διαιώνιση του  (κυνοβουλευτικού) πολιτικού συστήματος (ποσώς ενδιαφέρει αν αυτό ποδηγετείται προσωρινά από Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη ή Παπαρήγα).

Αναρτήθηκε: 19 Jun 2011, 21:33  Πηγή: trelokouneli

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, ένας στους δύο αγανακτισμένους της Αθήνας και ένας στους τρεις στο σύνολο της χώρας επιθυμούν το κίνημα να μετεξελιχθεί σε... κόμμα, που θα το εκπροσωπήσει στην Βουλή. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από το γκάλοπ – έκπληξη της Κάππα Reserch για το Βήμα της Κυριακής...

Πιστεύω ακράδαντα ότι, με εξαίρεση την αιματοχυσία (προς την οποία, δυστυχώς, μάλλον βαίνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες), το οποιοδήποτε σύστημα μπορεί να καταπολεμηθεί μόνον εκ των έσω. Τάσσομαι λοιπόν υπέρ της άμεσης "κομματικοποίησης" του κινήματος των "αγανακτισμένων", βάσει του υφισταμένου νομικού πλαισίου. Προτείνω, επίσης, το νέο "κόμμα" να συμπεριλάβει στο ιδρυτικό καταστατικό του, ως sine qua non:
   1. Την συνεχή εναλλαγή των βουλευτών του στο κοινοβούλιο (με εβδομαδιαία ή μηνιαία παραίτηση των υπηρετούντων).
   2. Την τακτική ανάδειξη κοινοβουλευτικού "αρχηγού" δια κλήρου ανά εβδομάδα, μήνα ή ό,τι άλλο είναι πρακτικά εφικτό.
   3. Την αποποίηση κοινοβουλευτικής ή άλλης αποζημίωσης/αμοιβής υπέρ του κοινωνικού συνόλου (εθελοντική υπηρεσία - έτσι κι' αλλιώς, για σύντομο χρονικό διάστημα συζητάμε).
   4. Την αυτοκατάργησή του με την ολοκλήρωση της μετάβασης στo πολίτευμα της (Άμεσης) Δημοκρατίας.

Ένα κόμμα με τέτοιο καταστατικό θα το ψήφιζα με τα μάτια κλειστά!

Τα μεγαλεπίβολα προγραμματικά σχέδια και τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες θα τα βρούμε καθ' οδόν - αξιόλογες προτάσεις και ιδέες αφθονούν, ούτως ή άλλως.

ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!

Παραθέτω απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο της Free Sunday, στο οποίο γίνεται αναφορά σε 'υπόγεια'(;) κοινωνικά ρεύματα:

"Κυβέρνηση & κόμματα

Ο πολιτικός τους χρόνος τελειώνει

Αγγελική Σπανού

07-05-2011

......

Τίποτα δεν δείχνει ότι ο αργός θάνατος της σημερινής πολιτικής τάξης θα είναι ανώδυνος, τόσο για τα υποκείμενα όσο και για τους θεατές. Τα υπόγεια ρεύματα που κινούνται στην ελληνική κοινωνία μπορεί να δημιουργήσουν ανεξέλεγκτο κυματισμό κάποια στιγμή, ενώ η διάχυτη αίσθηση ανομίας, αδικίας και ατιμωρησίας των προνομιούχων δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για κοινωνικές εκρήξεις, σύντομα ή αργότερα. Με άγρια χαρά μεταδίδονται από πολλές πλευρές οι οργανωμένες ή αυθόρμητες αποδοκιμασίες που δέχεται ο πρωθυπουργός σε δημόσιες εμφανίσεις του (στην κηδεία του Λάκη Σάντα, σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής την προηγούμενη εβδομάδα), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι αυτού του είδους η έκφραση οργής αποτελεί ιδανική πρώτη ύλη για αποχαλίνωση γενικώς." (Διαβάστε το άρθρο εδώ)

Θα συμφωνήσω με το όλο άρθρο, διαφωνώντας μόνο στον χαρακτηρισμό των (κοινωνικών) ρευμάτων ως 'υπόγεια'. Αυτά τα ρεύματα γίνονται πλέον 'επίγεια' με εντυπωσιακά ταχείς ρυθμούς. Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι η κατά συντριπτική πλειοψηφία (αυθόρμητη) σύγκλησή τους στην πεποίθηση ότι το παρόν πολιτικό σύστημα (προεδρευόμενη κομματοκρατική 'δημοκρατία') έφαγε τα ψωμιά του. Επιτέλους, να κι' ένα θετικό αποτέλεσμα του Μνημονίου (αν δεν πεινάσουμε, δεν βάζουμε μυαλό)!

Οι ενδείξεις/αποδείξεις είναι πλέον παντού: πολυάριθμα blogs υπέρ της Άμεσης Δημοκρατίας, κινήματα επιφανών και μή πολιτών, κινήματα ακαδημαϊκών, νομικών και συνταγματολόγων, αιτήματα για δημοψήφισμα, πρόσφατες δημοσκοπήσεις και, κυρίως, δραστική αλλαγή στάσης των καρτέλ ΜΜΕ όσον αφορά την προβολή των παραπάνω (μυρίζονται πτώμα;)!

Σχετικά με το τελευταίο (ΜΜΕ): έμεινα άναυδος χθες βράδυ  παρακολουθώντας τον Αντώνη Καφετζόπουλο στο Αλ Τσαντήρι News να προτείνει την (πρωτοποριακή/πανάρχαια) αμεσοδημοκρατική λύση των κληρωτών (όχι εκλεγμένων) βουλευτών. Αυτό κι' αν είναι είδηση (η προβολή - όχι η ιδέα καθαυτή)! Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ (και για όσους βιάζονται: fast forward στο 19ο λεπτό). 

Προσωπική μου άποψη: το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί άμεσα, φρενάροντας προσωρινά την 'αλλαγή',  είναι η προκήρυξη εκλογών, οι οποίες θα έδιναν στους (αριστερο/κεντρο/δεξιούς) κομματικούς γύπες μια εκ νέου ευκαιρία ν' αποσπάσουν κι' άλλη πολιτική σάρκα από τα κουφάρια μας.