Τί Είναι η Κυβέρνηση ή Τί Είναι ο Κοινοβουλευτισμός!

Published on Mar 27, 2012 by aitherovamones

Ένας εξωγήινος επισκέπτεται τον πλανήτη μας, προσπαθώντας να διαπιστώσει αν το ανθρώπινο είδος έχει εξελιχθεί. Ανοίγει μια συζήτηση με τον πρώτο άνθρωπο που συναντά, σύντομα όμως έρχεται σε αδιέξοδο, πασχίζοντας να κατανοήσει το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων και συγκεκριμένα, τι ακριβώς είναι η κυβέρνηση. Ένας πανέξυπνος και πολύ αποκαλυπτικός, μέσα στην απλότητά του, διάλογος, βασισμένος σε μια ομιλία του Larken Rose.

(δημιουργός: Graham Wright)

Πρωτότυπο βίντεο: "government explained" http://www.youtube.com/watch?v=EUS1m5MSt9k

Είναι η (Άμεση) Δημοκρατία Ανέφικτη; (Μέρος 1ο)*

Γράφει ο Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Τμήμα Νομικής ΑΠΘ και Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω:

Γιατί προτείνω συγκρότηση Βουλής Πολιτών 

Στην πολιτική και συνταγματική θεωρία γίνεται, συνήθως, αντιδιαστολή μεταξύ της αρχαίας άμεσης Δημοκρατίας και της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Τούτο έχει βάση, στον βαθμό που στα δημοκρατικά πολιτεύματα των πόλεων-κρατών της αρχαιότητας ήταν καθοριστικός ο ρόλος της συνέλευσης των πολιτών, η οποία είναι προφανώς ανέφικτη στα σημερινά εθνικά κράτη, πρώτιστα για γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς λόγους (σημ.: υπογράμμιση δική μου). Στην πραγματικότητα, ωστόσο,  οι αρχαίες πόλεις-κράτη διέθεταν και άλλα όργανα, με πολύ λιγότερα μέλη από την Εκκλησία του Δήμου (π.χ. στην αρχαία Αθήνα η Βουλή των πεντακοσίων και το λαϊκό δικαστήριο της Ηλιαίας). Τα όργανα εκείνα δεν συγκροτούνταν, όμως, με εκλογή των μελών τους (ούτε αποτελούνταν από επαγγελματίες τεχνοκράτες, όπως τα σύγχρονα δικαστήρια), αλλά με κλήρωση. Αυτή θεωρείτο ως η κατεξοχήν δημοκρατική μέθοδος ανάδειξης των αρχόντων, σε συνδυασμό με τον χρονικό περιορισμό της θητείας τους (συνήθως ενιαύσιας) και την εναλλαγή των προσώπων (π.χ.κανείς δεν μπορούσε να είναι μέλος της Βουλής για περισσότερες από δύο συνολικά θητείες). Αντίθετα, η εκλογή θεωρείτο ως κατά βάση ολιγαρχική μέθοδος... (Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ)

Όλα ωραία και καλά, όσον αφορά το περιεχόμενο του άρθρου εν γένει, πλην όμως με εξοργίζει στο έπακρο το παρακάτω στην εισαγωγική παράγραφο: "...η οποία (συνέλευση των πολιτών) είναι προφανώς ανέφικτη στα σημερινά εθνικά κράτη, πρώτιστα για γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς λόγους". Τί δηλώνει αυτό; Βασική τεχνολογική άγνοια (απαράδεκτη για ακαδημαϊκό διδάσκαλο και επιστήμονα); Μισαλλοδοξία της εξειδίκευσης; Πρόθεση εκ προοιμίου "θαψίματος" της ανάπτυξης του θέματος που επιχειρεί ο συγγραφέας (δηλ. το αναπτύσσει για το θεαθήναι - ακαδημαϊκά);

Θα ήθελα να πληροφορήσω τον κ. Χρυσόγονο (με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό του), καθώς και το αναγνωστικό κοινό του, ότι το πρόβλημα επανασύγκλησης της συνέλευσης των πολιτών (κοινώς Εκκλησίας του Δήμου) στην σύγχρονη κοινωνία (τοπικά, εθνικά, πανευρωπαϊκά, καθώς και παγκόσμια) έχει επιλυθεί από τις αρχές της 10ετίας του '90, σε θεωρητικό/φιλοσοφικό, καθώς και σε πρακτικό/τεχνολογικό επίπεδο.

Η λύση/απάντηση στο παραπάνω πρόβλημα ονομάζεται Συμβουλευτική Άμεση Δημοκρατία - Δίκτυο ΠΕΡΙΚΛΗΣ - το "εκπαιδευκτικό σύστημα Πολιτών και Αρχόντων για την επιστροφή στο μέλλον της Δημοκρατίας" (http://greeksynthesis.blogspot.com/2011/07/democracy-has-gone-to-dogs.html). Στηρίζεται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, είναι τεκμηριωμένη σε διεθνή βιβλιογραφία, έχει στο παρελθόν στηριχθεί από φιλόσοφους/επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας (όπως, π.χ., Κορνήλιο Καστοριάδη και Μιχάλη Δερτούζο/ΜΙΤ - έναν από τους δημιουργούς του σημερινού Internet), είναι ευρέως γνωστή σε "παλιούς" (και νυν ενεργούς) πολιτικούς και ουσιαστικά παντελώς άγνωστη στην πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας (γιατί άραγε;). Θα ήθελα να αναφέρω (αυστηρά τεχνοκρατικά και κοστολογικά) ότι, αν το Δίκτυο ΠΕΡΙΚΛΗΣ είχε θεσμοθετηθεί πανελλαδικά όταν προτάθηκε αρχικά στους πολιτικούς μας άρχοντες, θα είχε κοστίσει όσο και η διεξαγωγή περίπου μίας εκλογικής αναμέτρησης, με άμεση απόσβεση κόστους εφεξής. Αυτό σημαίνει σχεδόν τσάμπα εκλογές και δημοψηφίσματα 24/7 (ελληνιστί), με την ταυτόχρονη δυνατότητα άμεσης και ουσιαστικής αναβίωσης της Εκκλησίας του Δήμου (και μάλιστα βελτιωμένης σε σχέση με τα κρατούντα τον 5ο π.Χ. αιώνα).


Τις ο πολίτης εστίν σκεπτέον;

Ας αφήσουμε, λοιπόν, κατά μέρους τις (φθηνές και αστήρικτες) δικαιολογίες ότι η Άμεση Δημοκρατία είναι ανέφικτη για "γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς λόγους"! Ας επικεντρωθούμε στην ουσία του πράγματος, δηλαδή (κατ' Αριστοτέλη Σταγειρήτη): "τίνα χρη καλείν πολίτην", ή "τις ο πολίτης εστίν σκεπτέον", καθώς "ου γαρ τον αυτόν ομολογούσι πάντες είναι πολίτης, εστί γαρ τις ος εν δημοκρατία πολίτης ων, εν ολιγαρχία πολλάκις ουκ έστι πολίτης", ή "εν μεν δημοκρατία μάλιστα εστί πολίτης, εν δε ταις άλλαις ενδέχεται μεν, ου μην αναγκαίον". Εν κατακλείδι "πολίτης δ' απλώς ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή του μετέχειν κρίσεως και αρχής". Ας επικεντρωθούμε, επιτέλους, στο θέμα πολιτικής παιδείας του ατόμου εξ "απαλών ονύχων", εξίσου σπουδαίο και απαραίτητο/στοιχειώδες προσόν με την γραφή και την ανάγνωση. Ας επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι το παρόν πολιτικό σύστημα εκτρέφει (τεχνηέντως και εσκεμμένα) πολιτικά αναλφάβητους πληβείους (επί της ουσίας, βοοειδή προς σφαγή και βρώση των εχόντων και κατεχόντων).


Όσον αφορά την πολιτική ωριμότητα της παρούσας Ελληνικής Βουλής (κατά πλειοψηφία απαίδευτα "παιδαρέλια", κομματικά διορισμένα και αγόμενα και φερόμενα χάριν υψηλότατου "μισθίου") σε σύγκριση με την πολιτικά "απαίδευτη/ανώριμη" μάζα του Ελληνικού λαού, θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!


*Σημ.: Το θέμα αναπτύσσεται περαιτέρω σε επόμενες αναρτήσεις [Είναι η (Άμεση) Δημοκρατία Ανέφικτη; (Μέρος 2ο, 3ο & 4ο)].    

Και ο Γιαλός Είναι Στραβός και Στραβά Αρμενίζουμε!

Έλαβα την εικόνα αυτή από φίλο (πρωτότυπη σύνθεσή του), μαζί με την άδεια να την χρησιμοποιήσω ελεύθερα - η λεζάντα είναι δική μου. Την παραθέτω, μια και νομίζω ότι δένει με την παρούσα ανάρτηση, με τα "μεσοπρόθεσμα" επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος, καθώς και με το θέμα "ύβρις"*** (ο υβριστής οφείλει να εξαγνισθεί κατάλληλα, βάσει ελληνικής παράδοσης, αν επιθυμεί να επιβιώσει). Χεστήκαμε για τον υβριστή, στο κάτω-κάτω της γραφής! Αυτό που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω και καθώς πλέον η κατάσταση έχει υπερβεί τα όρια του σουρεαλισμού, είναι ο "γιαλός" και πώς αρμενίζουμε σε σχέση μ' αυτόν.

                                                                                   

Ποιες είναι οι εθνικές προτεραιότητες της πατρίδος μας της Ελλάδος; Εδώ είναι μια σύντομη λίστα, ως ένα παράδειγμα μίας λίστας εθνικών προτεραιοτήτων (του Νίκου Κ. Γεωργαντζά):

1) Η επιβίωση του σημερινού πολιτικού συστήματος της πατρίδος μας της Ελλάδος,

2) Η ευμάρεια των δανειστών του νυν πολιτικού συστήματος της Ελλάδος,

3) Η επιβίωση και η συλλογική ευδαιμονία της ελληνικής κοινωνίας.

Αν η προτεραιότητα #1 είναι η πλέον φλέγουσα, τότε ας πάμε όλοι στα σπίτια μας και ας προχωρήσει η πατρίδα μας η Ελλάδα σε εκλογές. Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν όλες και όλοι με πολλή αγάπη και πάθος φλογερό την δυναστική κομματοκρατία μας, έστω και αν τούτη δεν πρεσβεύει ούτε την πλειοψηφία ούτε το κοινό συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας.

Η πολιτική δηλαδή επιλογή η οποία αντιστοιχεί στην προτεραιότητα #1 είναι η επιλογή των εκλογών. Μόνον έτσι θα διατηρηθεί ατόφιο το νυν πολιτικό σύστημα της πατρίδος μας της Ελλάδος, δηλαδή η θεοκρατική δυναστική κομματοκρατία που μας κυβερνά εδώ και 190 περίπου χρόνια. Παράδοση 190 ετών είναι τούτη, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;

<...>

Τέλος, αν η προτεραιότητα #3 είναι η πλέον φλέγουσα, τότε ας ζητήσουμε την συμμετοχή της ελληνικής κοινωνίας στην πολιτική της πατρίδος μας της Ελλάδος, μέσα από ένα νέο πολιτικό σύστημα αληθινής ή πραγματικής εκπροσώπησης. Η πολιτική δηλαδή επιλογή που αντιστοιχεί στην προτεραιότητα #3 είναι η άμεση ανατροπή του νυν πολιτικού συστήματος της Ελλάδος και ο σχεδιασμός ενός νέου πολιτικού συστήματος... (πλήρες άρθρο  εδώ). 

Ας ετοιμαστού​με λοιπόν γιά την «μετα-Ελλάδα» (του Νίκου Κ. Γεωργαντζά), μιας και δεν μπορούμε πλέον να δούμε αν θα έπαιζε ποτέ το σενάριο «Αν δεν ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο, θα μας πληρώνανε μέρος του χρέους;».

Πόσα λοιπόν κινήματα υπάρχουν τώρα στην Ελλάδα; Ως παραδείγματα μόνον, έχουμε...
<...>

Όλα αυτά τα κινήματα μπορούν να δημιουργήσουν κάτι σαν έναν δευτεροβάθμιο οργανισμό με το όνομα, π.χ., «Τέφρα» ( http://pasokhtefra.blogspot.com/2011/06/blog-post_3279.html)! Ο μοναδικός σκοπός και στόχος του πολιτικού φορέα «Τέφρα» πρέπει να είναι ένας και μόνον ένας: συνταγματική εθνοσυνέλευση γιά να ξαναέλθει η εξουσία του ελληνικού μας κόσμου στα σύγκαλά της στην πατρίδα μας την Ελλάδα.

Δεδομένου όμως του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στην πατρίδα μας την Ελλάδα, ίσως χρειαστεί ο πολιτικός φορέας «Τέφρα» να προβληθεί ως ένα κόμμα, έναντι των υπαρχόντων κομμάτων της συμφοράς... (πλήρες άρθρο εδώ).

Υ.Γ. Εγώ θα ήθελα να παραπέμψω (συμπληρωματικά στα παραπάνω) σε προηγούμενη ανάρτησή μου (κλικ  εδώ) και να προτείνω στην "αγανακτισμένη" πλατεία το εξής προς ψήφιση: "ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ (με το χέρι στο "ευαγγέλιο" που πιστεύω) ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  300 ΤΩΡΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ" .

Ας πάρουμε όλοι τις αποφάσεις μας ΤΩΡΑ!

***Σημ.: Ένα βασικό μειονέκτημα του νεοελληνικού  "δημοκρατικού" πολιτεύματος είναι η πλήρης απουσία μηχανισμών ανάκλησης ταγών που αποδεικνύονται κατώτεροι της αποστολής τους ή ένοχοι "ύβρεως". Σε χαρακτηριστική αντίθεση, παραθέτω δύο παραδείγματα επαναφοράς στην τάξη/ανάκλησης/καθαίρεσης ταγών, από την πρόσφατη πολιτική ιστορία των ΗΠΑ, ενός επίσης "δημοκρατικού" πολιτεύματος:

   1. Γερουσιαστής McCarthy, διάσημος "κυνηγός" κομμουνιστών στην 10ετία του '50: "McCarthy had finally gone too far. Joseph Welsh, the attorney for the U.S. Army, responded famously by saying, "I think I never really gauged your cruelty or your recklessness. Have you no sense of decency, sir, at long last?" -  πηγή.

   2. Πρόεδρος Richard Nixon (a.k.a "Tricky Dick"): αναγκάστηκε σε παραίτηση το 1974, λόγω του σκανδάλου Watergate, προκειμένου να αποφύγει την ποινική δίωξή του - πηγή.

Κομματικοποιήστε την Αγανάκτηση (μια πρόταση)!

Μια και, κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, η ατμόσφαιρα μυρίζει εκλογές, αν όχι αίμα, παραθέτω μια ενδεικτική δημοσκόπηση του εκλογικού σώματος (πηγή: 3comma14.gr - ένα εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέρον site).

Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας, για να διατυπώσω ευθαρσώς ορισμένες προσωπικές απόψεις επί του θέματος:
   1. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα ψυχορραγεί, όσο και αν εξακολουθεί να κλωτσά σαν πεισμωμένο μουλάρι.
   2. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την επιβίωση και διαιώνισή του (ποσώς ενδιαφέρεται για την επιβίωση της Ελλάδας).
   3. Το παρόν (κυνοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα έχει στην αποκλειστική διάθεσή του το ακαταμάχητο (έτσι νομίζει) υπερόπλο των εκλογών, το οποίο θα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν και όταν αυτό επιλέξει, προκειμένου να επιβιώσει.

Η (καταφανής) πλειοψηφία του πολιτικού σώματος μπορεί να χτυπιέται "αγανακτισμένη" όσο θέλει στις πλατείες, ζητώντας Άμεση Δημοκρατία. Όταν το πολιτικό σώμα κληθεί (όχι αποφασίσει!) να επιλέξει μέσω ψηφοδόχου, θα έχει δύο και μόνον δύο επιλογές: την συμμετοχή στην διαδικασία ή την αποχή από αυτήν. Έτσι όπως είναι στημένο το εκλογικό παιχνίδι μέχρι τώρα, ασχέτως επιλογής, το αποτέλεσμα θα είναι το προσχεδιασμένο: η επιβίωση και διαιώνιση του  (κυνοβουλευτικού) πολιτικού συστήματος (ποσώς ενδιαφέρει αν αυτό ποδηγετείται προσωρινά από Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη ή Παπαρήγα).

Αναρτήθηκε: 19 Jun 2011, 21:33  Πηγή: trelokouneli

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, ένας στους δύο αγανακτισμένους της Αθήνας και ένας στους τρεις στο σύνολο της χώρας επιθυμούν το κίνημα να μετεξελιχθεί σε... κόμμα, που θα το εκπροσωπήσει στην Βουλή. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από το γκάλοπ – έκπληξη της Κάππα Reserch για το Βήμα της Κυριακής...

Πιστεύω ακράδαντα ότι, με εξαίρεση την αιματοχυσία (προς την οποία, δυστυχώς, μάλλον βαίνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες), το οποιοδήποτε σύστημα μπορεί να καταπολεμηθεί μόνον εκ των έσω. Τάσσομαι λοιπόν υπέρ της άμεσης "κομματικοποίησης" του κινήματος των "αγανακτισμένων", βάσει του υφισταμένου νομικού πλαισίου. Προτείνω, επίσης, το νέο "κόμμα" να συμπεριλάβει στο ιδρυτικό καταστατικό του, ως sine qua non:
   1. Την συνεχή εναλλαγή των βουλευτών του στο κοινοβούλιο (με εβδομαδιαία ή μηνιαία παραίτηση των υπηρετούντων).
   2. Την τακτική ανάδειξη κοινοβουλευτικού "αρχηγού" δια κλήρου ανά εβδομάδα, μήνα ή ό,τι άλλο είναι πρακτικά εφικτό.
   3. Την αποποίηση κοινοβουλευτικής ή άλλης αποζημίωσης/αμοιβής υπέρ του κοινωνικού συνόλου (εθελοντική υπηρεσία - έτσι κι' αλλιώς, για σύντομο χρονικό διάστημα συζητάμε).
   4. Την αυτοκατάργησή του με την ολοκλήρωση της μετάβασης στo πολίτευμα της (Άμεσης) Δημοκρατίας.

Ένα κόμμα με τέτοιο καταστατικό θα το ψήφιζα με τα μάτια κλειστά!

Τα μεγαλεπίβολα προγραμματικά σχέδια και τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες θα τα βρούμε καθ' οδόν - αξιόλογες προτάσεις και ιδέες αφθονούν, ούτως ή άλλως.