Συζητούσα πρόσφατα με φίλο σχετικά με το πόσο θ' αργήσει ακόμα η αναμενόμενη κοινωνική έκρηξη. Αυτός, με έκδηλη την απογοήτευσή του για την τεράστια 'αδράνεια μάζας' του πληθυσμού, εξέφρασε την άποψη ότι κάτι πρέπει να έχει αλλάξει στο βασικό γονιδίωμα του Έλληνα πρόσφατα. Ανέφερε μάλιστα το εξής χαρακτηριστικό γι' αυτόν παράδειγμα: πέρασαν μόλις 34 ημέρες από την ναζιστική εισβολή στην Αθήνα (27 Απριλίου 1941) για να αποκαθηλώσουν οι Σάντας και Γλέζος την χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη (31 Μαΐου 1941), αντικαθιστώντας την με την Ελληνική, υπό συνθήκες βάρβαρης στρατιωτικής κατοχής και υπό τον κίνδυνο άμεσης εκτέλεσης (καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο). Σε αντίθεση με τότε, έχουν περάσει πάνω από 365 ημέρες από την (επίσημη) εισβολή στην Ελλάδα της Τρόικας και καμία αντίδραση παρόμοιου βεληνεκούς δεν έχει υπάρξει ενάντια στην ιδιότυπη και στυγνής μορφής κατοχή που βιώνουμε.
Εγώ θα σταθώ στο εξής χαρακτηριστικό και τραγικό στοιχείο των καιρών, για να επισημάνω παρακάτω ένα άλλο πιθανό αίτιο αδράνειας: αντιμετωπίζουμε, μεταξύ άλλων, κάθετη αύξηση των αυτοκτονιών Ελλήνων, ήτοι "Σύμφωνα με την πρώτη επεξεργασία των στοιχείων από τη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία (1018), που λειτουργεί η ΜΚΟ Κλίμακα υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας, οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα. «Έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί, εάν όχι τριπλασιαστεί», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο κλινικός ψυχολόγος της Κλίμακας κ. Άρης Βιόλατζης, αναφέροντας ότι από περίπου μία την ημέρα που ήταν η συχνότητα των αυτοκτονιών το 2009, σήμερα έχουν ξεπεράσει τις δύο. Ακόμα χειρότερα: πρόκειται για τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες, υποπολλαπλάσιες δηλαδή του πραγματικού αριθμού, μιας και οι θάνατοι αυτοί λόγω του ισχυρού ακόμα στίγματος καταγράφονται συνήθως ως δυστυχήματα." - πηγή. (Σημείωση: αυτά μόλις τον Αύγουστο 2010 - σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Κατά την κατοχή του 1941-44 πέθαιναν, τουλάχιστον αναπόφευκτα, από πείνα ή βία!)
Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, ο κ. Άρης Βιόλατζης, υπεύθυνος της Κλίμακας, ανέπτυξε το επιχείρημα ότι οι 'προηγούμενης γενιάς' κοινωνικά παραδεκτοί δείκτες μέτρησης προσωπικής αξίας, οπως ελευθερία, αξιοπρέπεια, κλπ. έχουν σταδιακά αντικατασταθεί, από την 10ετία του '80, με νέους, όπως οικονομική επιφάνεια, υλικά αγαθά (π.χ. σπίτι, αυτοκίνητο), δυνατότητα κατανάλωσης/δανεισμού, κλπ. Η ξαφνική υποβάθμιση ή ο μηδενισμός αυτών των δεικτών (και μάλιστα χωρίς ελπίδα επανάκαμψης) οδηγεί αναπόφευκτα το άτομο σε καταστάσεις αδράνειας, απάθειας, αυτοεγκατάλειψης και συχνά στην αυτοκτονία .
Διαλέγετε και παίρνετε!
Κλείνοντας, και αναφορικά με δείκτες αξιολόγησης, θυμίζω ότι ο πρώην δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς προέβαλε στο Διεθνές Δικαστήριο σαν επιχείρημα αδυναμίας αποπληρωμής τότε χρεών της Ελλάδας την θεμελιώδη υποχρέωση του Κράτους έναντι των πολιτών του: να μεριμνά πρώτιστα γι' αυτούς - και δικαιώθηκε!
Εγώ θα σταθώ στο εξής χαρακτηριστικό και τραγικό στοιχείο των καιρών, για να επισημάνω παρακάτω ένα άλλο πιθανό αίτιο αδράνειας: αντιμετωπίζουμε, μεταξύ άλλων, κάθετη αύξηση των αυτοκτονιών Ελλήνων, ήτοι "Σύμφωνα με την πρώτη επεξεργασία των στοιχείων από τη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία (1018), που λειτουργεί η ΜΚΟ Κλίμακα υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας, οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα. «Έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί, εάν όχι τριπλασιαστεί», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο κλινικός ψυχολόγος της Κλίμακας κ. Άρης Βιόλατζης, αναφέροντας ότι από περίπου μία την ημέρα που ήταν η συχνότητα των αυτοκτονιών το 2009, σήμερα έχουν ξεπεράσει τις δύο. Ακόμα χειρότερα: πρόκειται για τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες, υποπολλαπλάσιες δηλαδή του πραγματικού αριθμού, μιας και οι θάνατοι αυτοί λόγω του ισχυρού ακόμα στίγματος καταγράφονται συνήθως ως δυστυχήματα." - πηγή. (Σημείωση: αυτά μόλις τον Αύγουστο 2010 - σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Κατά την κατοχή του 1941-44 πέθαιναν, τουλάχιστον αναπόφευκτα, από πείνα ή βία!)
Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, ο κ. Άρης Βιόλατζης, υπεύθυνος της Κλίμακας, ανέπτυξε το επιχείρημα ότι οι 'προηγούμενης γενιάς' κοινωνικά παραδεκτοί δείκτες μέτρησης προσωπικής αξίας, οπως ελευθερία, αξιοπρέπεια, κλπ. έχουν σταδιακά αντικατασταθεί, από την 10ετία του '80, με νέους, όπως οικονομική επιφάνεια, υλικά αγαθά (π.χ. σπίτι, αυτοκίνητο), δυνατότητα κατανάλωσης/δανεισμού, κλπ. Η ξαφνική υποβάθμιση ή ο μηδενισμός αυτών των δεικτών (και μάλιστα χωρίς ελπίδα επανάκαμψης) οδηγεί αναπόφευκτα το άτομο σε καταστάσεις αδράνειας, απάθειας, αυτοεγκατάλειψης και συχνά στην αυτοκτονία .
Διαλέγετε και παίρνετε!
Κλείνοντας, και αναφορικά με δείκτες αξιολόγησης, θυμίζω ότι ο πρώην δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς προέβαλε στο Διεθνές Δικαστήριο σαν επιχείρημα αδυναμίας αποπληρωμής τότε χρεών της Ελλάδας την θεμελιώδη υποχρέωση του Κράτους έναντι των πολιτών του: να μεριμνά πρώτιστα γι' αυτούς - και δικαιώθηκε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου